Droga wewnętrzna jest bardzo często spotykanym obszarem w naszym kraju, zwłaszcza jako należąca do strefy ruchu lub zamieszkania. Występująca samoistnie jest raczej rzadkim zjawiskiem. Ta różnica jest bardzo ważna, ponieważ wtedy mają zastosowanie inne przepisy. Sprawdźcie szczegóły.
Droga wewnętrzna czyli jaka?
Zgodnie z Ustawą z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, drogą wewnętrzną nazwiemy drogi, parkingi oraz place, które są przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym takiej drogi.
Drogami wewnętrznymi zwykle są drogi osiedlowe, dojazdowe do firm, magazynów lub centrów handlowych, rowerowe, parkingi, a także place przeznaczone do ruchu pojazdów.
Kto może poruszać się po drodze wewnętrznej?
Poza pojazdami mechanicznym, po drodze wewnętrznej mogą poruszać się piesi, osoby na rowerach, hulajnogach elektrycznych, urządzeniach wspomagających ruch lub przy użyciu urządzeń transportu osobistego.
Jakie znaki na drodze wewnętrznej?
Droga wewnętrzna nie jest drogą publiczną, można ją rozpoznać po odpowiednich znakach poziomych i pionowych:
Znak D-46 „Droga wewnętrzna”
Znak D-47 „Koniec drogi wewnętrznej”
Zwróćcie jednak uwagę czy droga wewnętrzna nie znajduje się w strefie ruchu lub zamieszkania.
Droga wewnętrzna a strefa ruchu i zamieszkania – jakie są różnice?
Strefa ruchu to obszar, który obejmuje co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy oraz wyjazdy są oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi. Jeśli wjedziecie za znak D-52 „Strefa ruchu” to znajdziecie się na drodze wewnętrznej. I uwaga, bo obowiązują tutaj wszystkie przepisy z kodeksu drogowego i musicie zachować ostrożność.
Z kolei, strefa zamieszkania, oznaczona znakiem D-40, to obszar, który obejmuje drogi publiczne albo inne drogi, na których obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy są oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi.
W teorii samoistna droga wewnętrzna nie podlega przepisom ruchu drogowego.
Zarządzanie ruchem na drodze wewnętrznej
Zarządzanie ruchem na drogach wewnętrznych, również w strefie ruchu i zamieszkania, jest obowiązkiem podmiotu zarządzającego tymi drogami, a więc zarządcy terenu, a jeśli go nie ma, wówczas właściciela.
Organizacja ruchu na drodze wewnętrznej musi być zatwierdzona, na podstawie złożonego projektu organizacji ruchu, przez podmiot zarządzający drogą wewnętrzną. Projekt musi być zgodny z wymaganiami w przepisach.
Zwykle, stosuje się znaki i sygnału drogowe oraz zasady ich rozmieszczenia, które są zgodne z Ustawą Prawo o ruchu drogowym oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy.
Kto zarządza drogami wewnętrznymi?
Jeśli drogi wewnętrzne są położone w strefach ruchu lub zamieszkania, to zarządza nimi Wojewoda. W innych przypadkach zarządca lub właściciel terenu.
Kto ma pierwszeństwo na drodze wewnętrznej?
Połączenie drogi lub jezdni o twardej nawierzchni z drogą wewnętrzną nie jest skrzyżowaniem, według Ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Wyjeżdżając z drogi wewnętrznej włączacie się do ruchu, dlatego musicie ustąpić pierwszeństwa wszystkich pojazdom, które poruszają się po drodze publicznej.
Wesprzyj nas!